Rosyjskie święto miłości związane z rumiankiem? Mogło by wydawać się to dziwne ale tak jest. Rosyjska legenda głosi, że kniaź Murmomu – Piotr, po walce zachorował na trąd i nie dawano mu żadnej nadziei na wyzdrowienie. Pewnej nocy przyśniła mu się dziewczyna co odczytał jako znak i kazał się do niej zawieźć. Dziewczyna zastosowała u kniazia okłady z rumianku i w ten sposób go wyleczyła. Od tamtej pory zakochali się w sobie, wzięli ślub i żyli długo i szczęśliwie. Zmarli tego samego dnia i choć pochowano ich osobno – ich ciała znalazły się razem w grobie.
Rumianek pospolity jest moim ulubionym ziołem jeśli chodzi o smak – albowiem dla mnie smakuje jak dom… Uwielbiam pić napary z dodatkiem rumianku ponieważ już pierwszy łyk i sam zapach sprawia, że czuję się lepiej – koi nerwy, poprawia nastrój, rozluźnia… A to tylko kilka z jego niezwykłych właściwości 🙂
Charakterystyka:
Rumianek występuje na terenie Azji i Europy. W Polsce jest powszechnie spotykany na polach, bezdrożach, łąkach i nieużytkach. Jest rośliną silnie aromatyczną. Dorasta do wysokości 40cm. Kwitnie od maja do września. Surowcem leczniczym jest koszyczek kwiatowy. Powszechnie uważany jest za chwast choć zawiera liczne związki czynne.
Właściwości:
- Przeciwzapalne
- Rozkurczowe
- Antybakteryjne
- Przeciwgrzybicze
- Antyoksydacyjne
Substancje czynne:
- Rumianek pospolity jest bogaty w olejek eteryczny (około 1,3%) o kolorze błękitnym. Olejek składa się z bisabololu, chamazulenu i mircenu.
- Kwiat rumianku zawiera też liczne flawonoidy – m.in. apigeninę, kwercetynę oraz glikozydy luteoliny.
- Kwiat rumianku zawiera kwas kawowy, wanilinowy i syryngowy.
- Zawiera także m.in. kumarynę, metoksykumarynę, kwasy fenolowe oraz polisacharydy.
- Kwiaty rumianku zawierają też do 17% związków śluzowych.
Na co pomaga:
Wewnętrznie:
- Składniki olejku eterycznego hamują wydzielanie histaminy dzięki czemu działają przeciwzapalnie na błony śluzowe przewodu pokarmowego.
- Dzięki flawonoidom i pochodnym kumaryny rumianek działa rozkurczowo na mięśnie gładkie jelit – pomaga przy wzdęciach i kolach.
- Działa żółcio i wiatropędnie łagodząc bóle brzucha.
- Dzięki substancjom śluzowym pomaga przy wrzodach żołądka. Badania naukowe in vivo na szczurach wykazały, że ekstrakt z rumianku hamował rozwój i przyspieszał gojenie wrzodów.
- Wykazuje też właściwości kojące nerwy i uspokajające jednak to działanie nie jest dość dobrze określone.
- Związki czynne są wydalane z moczem, dzięki czemu wywierają słabe działanie przeciwzapalne na kłębuszki nerkowe, moczowody i pęcherz.
- Badania naukowe pokazują, że olejek eteryczny z rumianku hamuje rozwój bakterii i grzybów – Pałeczki z rodzaju Bacteroides, będące przyczyną ciężkich zakażeń, które są oporne na działanie antybiotyków, wykazują dużą wrażliwość na niskie stężenia ekstraktu rumiankowego.
Zewnętrznie:
- Rumianek hamuje rozwój bakterii, działa przeciwzapalnie, przyspiesza gojenie i bliznowacenie skóry – można go stosować do przemywania trudno gojących się ran czy ropniaków.
- Wykazuje działanie kojące na oczy -zmniejsza zaczerwienienie i stan zapalny.
- Stosowany do nasiadówek działa przeciwświądowo i łagodzi infekcje.
- Płukanie jamy ustnej rumiankiem pomaga w leczeniu stanów zapalnych dziąseł i infekcji gardła.
- Świetnie sprawdza się też jako domowy kosmetyk – rozjaśnia przebarwienia na skórze i delikatnie włosy oraz łagodzi opuchnięcia pod oczami.
Jak stosować:
Zbiór:
Rumianek można zbierać samemu. Trzeba tylko uważać żeby nie pomylić go rumianem. Zbieramy z miejsc oddalonych od ulic czy miast. Zbieramy całe koszyczki kwiatowe. Suszymy rozłożone na czystej ścierce lub prześcieradle w ciemnym i przewiewnym miejscu.
Napar:
Żeby sporządzić napar należy 1-2 łyżeczki suszu lub świeżych kwiatów zalać około 200 ml wrzątku. Następnie przykryć spodkiem lub talerzykiem i zaparzamy przez 15 minut. Taki napar pijemy 1-2 razy dziennie. Do użytku zewnętrznego napar rozcieńczamy z wodą najczęściej w stosunku 1:1. Rumianek możemy łączyć z innymi ziołami.
Odwar:
Do małego garnka wlewamy około 200ml wody, wsypujemy około 1-2 łyżeczki suszu lub świeżego ziela. Od momentu zagotowania gotujemy na małym ogniu pod przykryciem około 5 minut. Następnie zdejmujemy z ognia i odstawiamy na 15 minut. Po tym czasie przecedzamy i pijemy 1-2 razy dziennie. Do użytku zewnętrznego również należy rozcieńczyć. Odwar jest mocniejszy niż napar.
Informacje podane w artykule mają charakter ogólny i nie należy traktować ich jako poradę medyczną. Nie powinny one zastępować leczenia przez dyplomowanych specjalistów. Skonsultuj się z lekarzem przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian w dotychczasowym leczeniu konwencjonalnym.
Źródła:
– Khayyal MT, El-Ghazaly MA, Kenawy SA i wsp. Antiulcerogenic effect of certain plant extracts and their combinations. Arzneimittelforsch/Drug Res 2001; 51(II):545-53.
-Kędzia A. Działanie wyciągu alkoholowego z kwiatów rumianku (Azulan) na bakterie beztlenowe. Herba Pol 1999; 45(4):362-6.
– Patrycja Machałek, Siła ziół, Społeczny instytut wydawniczy Znak, Wydanie I, Kraków 2018.
– Instytut Zielarstwa Polskiego i Terapii Naturalnych, Zielarz Fitoterapeuta, Warszawa 2019-2020.
– H. Różański, H. Iwiński, Leksykon ziół cz. 1, Edycja – Książki Naukowe i Specjalistyczne, 2019.
Magdalena Chmiel
